Τέλος στην εκρίζωση του Κρητικού τσαγιού και άλλων αρωματικών βοτάνων, βάζει η πρόσφατη διάταξη για την προστασία της χλωρίδας του νησιού. Συγκεκριμένα, η Διεύθυνση Δασών Χανίων απαγόρευσε για 5 χρόνια την κοπή αρωματικών φυτών από τα βουνά της Κρήτης.
Οπως αναφέρει σε σχετικό άρθρο η εφημερίδα Ελευθεροτυπία, η Διεύθυνση Δασών Χανίων απαγόρευσε την εκρίζωση αρωματικών φυτών και βοτάνων, μεταξύ αυτών και της περίφημης μαλοτήρας (Κρητικό τσάι) στην οποία αποδίδονται πολλές θεραπευτικές ιδιότητες, είτε ως φυτό είτε ως αφέψημα.
Η συγκεκριμένη διάταξη προβλέπει αυστηρές ποινές σε όσους δεν την εφαρμόζουν και στόχο έχει την προστασία ειδών της κρητικής χλωρίδας, όπως: η μαντζουράνα, το φασκόμηλο, η ρίγανη και η μαλοτήρα (Sideritis syriaca L).
Το Κρητικό τσάι, εκτός από φαρμακευτικό βοτάνι είναι και πρωινό ρόφημα για τους κατοίκους της δυτικής Κρήτης, στα βουνά της οποίας φυτρώνει (Λευκά Ορη και Ψηλορείτης), ενώ λείπει από την ανατολική Κρήτη.
Η θέα των λουλουδιών της μαλοτήρας την εποχή της άνθησης, τον Ιούνιο και τον Ιούλιο ήταν πραγματικά εντυπωσιακή, ωστόσο σήμερα από τον Ψηλορείτη έχει σχεδόν εξαφανισθεί, ενώ το ξακουστό «μέλι της μαλοτήρας» εδώ και 5 χρόνια δεν παράγεται, λόγω της δραματικής μείωσης των πληθυσμών του φυτού που τροφοδοτούσαν με τα άνθη τους τα μελισσοσμήνη.
Γιατί χάνεται η μαλοτήρα; Ο γεωπόνος Κώστας Οικονομάκης, τέως ερευνητής του Ινστιτούτου Ελιάς και Υποτροπικών Φυτών Χανίων, μιλώντας στην Ελευθεροτυπία, εξηγεί: «Οι λόγοι είναι διάφοροι: η διάνοιξη ορεινών δρόμων διευκολύνει την προσπέλαση σε δυσπρόσιτους τόπους που υπάρχουν ακόμα φυσικοί πληθυσμοί της μαλοτήρας και τη μεταφορά του προϊόντος στην αγορά σε μεγάλες ποσότητες χωρίς δυσκολία. Η σχετική νομοθεσία που απαγορεύει τη συλλογή άγριων φυτών υπάρχει, βέβαια, αλλά οι "φύλακες έχουν γνώσιν"; Μήπως χρειάζεται η ψήφιση ενός νέου νόμου που θα επιβάλει την... τήρηση των νόμων; Η ύπαρξη των δρόμων αυτών επιτρέπει την ευχερή μεταφορά ζωοτροφών στους τόπους εκτροφής των αιγοπροβάτων, με αποτέλεσμα να παρατείνεται ο χρόνος παραμονής των κοπαδιών στα ορεινά και να επιβαρύνονται οι βοσκότοποι από την υπερβόσκηση, ενώ τα "αρτίβλαστα" (νεαρά φυτά από σπόρους) και της μαλοτήρας και άλλων φυτών να καταστρέφονται νωρίς την άνοιξη από τα πατήματα των ζώων και να εμποδίζεται έτσι η φυσική αναγέννηση».
Ο κ. Οικονομάκης εξηγεί τι πρέπει να κάνουμε για την προστασία της μαλοτήρας, αλλά και άλλων άγριων φυτών: «Πρώτον, να σταματήσει η διάνοιξη ορεινών δρόμων, εάν δεν είναι πλήρως τεκμηριωμένη και ευρύτερα αποδεκτή η κοινωνική ή άλλη σκοπιμότητα για την κατασκευή τους, και αφού θα έχουν μελετηθεί σε βάθος και με προοπτική οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις της ενέργειας. Δεύτερον, να καλλιεργηθεί η μαλοτήρα ή να εγκατασταθούν φυτά στους φυσικούς της βιότοπους, για να εμπλουτισθούν. Το Εργαστήριο Υδροπονικών καλλιεργειών του Ινστιτούτου Ελιάς και Υποτροπικών Φυτών Χανίων έκανε μια επιτυχημένη προσπάθεια, στο πλαίσιο του προγράμματος "Leader Ι" για την πιλοτική καλλιέργειά της, εγκαθιστώντας το 1995 πέντε στρέμματα μαλοτήρας στο οροπέδιο του Ομαλού. Με βάση τα στοιχεία παραγωγής μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η καλλιέργεια αυτή αποτελεί την πιο προσοδοφόρο γενικά οικονομική δραστηριότητα από αυτές που μπορούν να αναπτυχθούν στον ορεινό όγκο, με κριτήριο πάντα την απόδοση του επενδυόμενου κεφαλαίου».