Τις δυσκολίες, τις κακουχίες και τον κοινωνικό ρατσισμό που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες στην Ελλάδα τη σύγχρονη εποχή, βίωσαν οι ίδιοι οι Ελληνες στις συντηρητικές ΗΠΑ του 1920 κατά τη διάρκεια της μετανάστευσης. Ενα συγκλονιστικό άρθρο παραθέτει ιστορικά στοιχεία παρουσιάζοντας μία πραγματικότητα που ο ελληνικός λαός έχει μάλλον ξεχάσει.
Σε μία συγκλονιστική έρευνα που έγινε από το www.TVXS.gr, παρουσιάζεται η ζωή των Ελλήνων μεταναστών στις ΗΠΑ, οι οποίοι αντιμετωπίζονταν ως φυλή υποδεέστερη και ανάξια των προγόνων της, ενώ είχαν την ίδια αντιμετώπιση με τους έγχρωμους της Νέας Ορλεάνης (χαρακτηριστικό το πρωτοσέλιδο εφημερίδας της εποχής «Λευκή γυναίκα εθεάθη με Έλληνα!»)
Μάλιστα σε πολλές περιοχές επιβάλλονταν οι «κανόνες» που εφάρμοζαν οι πολιτείες για τους αφροαμερικάνους «νέγρους», όπως υποτιμητικά τους αποκαλούσαν, αφού διαχώριζαν τους δημόσιους χώρους σε σημεία στα οποία επιτρεπόταν να πάνε οι λευκοί και σε πιο περιορισμένα σημεία οι νέγροι και οι«μη λευκοί», όπως αποκαλούσαν τους Ελληνες και τους Ιταλούς μετανάστες.
Η έννοια «λευκός» ωστόσο δεν αναφερόταν σε χρώμα δέρματος, αλλά στην κοινωνική τάξη που ανήκαν τα συγκεκριμένα άτομα, ενώ ρατσιστές απέναντι στους Ελληνες ήταν ακόμα και οι Ιρλανδοί, που αποτελούσαν το πρώτο κύμα μεταναστών στις ΗΠΑ και αρχικά έχαιραν της ίδιας αντιμετώπισης, αλλά πλέον είχαν αφομοιωθεί από την αμερικανική κοινωνία.
Σύμφωνα με στοιχεία που παρέθεσε ο ομογενής καθηγητής D. Georgakas από το Ντιτρόιτ, που βοήθησε στην συγκεκριμένη έρευνα, ο τρόπος διαβίωσης των Ελλήνων στις ΗΠΑ των αρχών του περασμένου αιώνα, ήταν όπως βλέπουμε σήμερα τους μετανάστες στη χώρα μας. Θεωρούνταν πηγή μόλυνσης και κίνδυνος για τη δημόσια υγεία (αποκαλούνταν«filthy Greeks», «βρωμοέλληνες»), ενώ σε ταμπέλες εστιατορίων εμφανιζόταν συχνά η επιγραφή «All American. No rats. No Greeks» («Αμιγώς Αμερικάνικο. Όχι ποντίκια. Όχι Έλληνες»)
Ωστόσο και από την πλευρά τους οι Ελληνες αρνούνταν να μάθουν Αγγλικά και να ενταχθούν στην κοινωνία και συναναστρέφονταν μόνο μεταξύ τους στα καφενεία τους μιλώντας για πολιτική, πίνοντας και τζογάροντας, γεγονός ασυνήθιστο και σοκαριστικό για τον συντηρητικό μέσο Βορειοαμερικάνο.
Δημοσιεύματα του Τύπου αναφέρονταν στους Ελληνες μετανάστες με τους χαρακτηρισμούς «επικίνδυνοι», «τσαντάκηδες», «βιαστές ανηλίκων» και «βρωμιάρηδες», αποδίδοντας τους την υψηλή εγκληματικότητα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η τακτική στήλη «Ελληνες εν Αμερική» του "Ελληνικού Αστέρος" του Σικάγου, που περιείχε ως επί το πλείστον αναδημοσιεύσεις από τον τοπικό τύπο διάφορων περιοχών: σε σύνολο 149 ειδήσεων που δημοσιεύθηκαν στις 12 πρώτες εβδομάδες του 1909, οι 78 (ποσοστό 52,3%) αφορούσαν πραγματικά εγκληματικά περιστατικά με δράστες Ελληνες μετανάστες ενώ άλλες 16 (10,7 %) ασχολούνταν με παρεμφερείς κατηγορίες που -λανθασμένα ή 'φουσκωμένα'- τους απευθύνθηκαν.
Παρά τους χαρακτηρισμούς αυτούς και τον ρατσισμό που βίωναν οι Ελληνες στις ΗΠΑ, τα φθηνά εργατικά χέρια που πρόσφεραν τους έβρισκαν δουλειά ακόμα και στη Μεγάλη Υφεση του 1929. Το αποτέλεσμα ήταν, οι Αμερικάνοι να κατηγορούν τους Ελληνες μετανάστες ότι τους έπαιρναν τις δουλειές, ωστόσο στην πραγματικότητα επρόκειτο για δουλειές που οι ίδιοι οι Αμερικάνοι αρνούνταν να κάνουν γιατί τις θεωρούσαν υποδεέστερες και ευτελείς.
Εν τέλει όπως αποδεικνύει η ιστορία, η εγκληματικότητα δεν πρέπει να επικεντρώνεται στα έθνη αλλά στα άτομα, αφού για την εγκληματικότητα ευθύνονται άλλα κοινωνικά χαρακτηριστικά και όχι ο τόπος καταγωγής. Όπως εύστοχα αναφέρει η Έκθεση Wickersham η συγκέντρωση πολλών αντρών, νέων και χαμηλής καλλιέργειας σε γκετοποιημένες συνθήκες ευθύνονται για την αυξημένη εγκληματικότητα και αυτό αποδεικνύεται με την μείωση της εγκληματικότητας όταν επήλθε η ισορροπία στη σύνθεση αντρών-γυναικών, η μόρφωση, η εκμάθηση της γλώσσας υποδοχής και άλλες ενέργειες που συνέβαλαν στην αφομοίωση των «ξένων» στη νέα τους πατρίδα. Χαρακτηριστικό είναι ότι όταν άρχισαν να διασχίζουν περισσότερες γυναίκες τον Ατλαντικό και η Ελληνική κοινωνία αφομοιωνόταν σταδιακά απο την Αμερικανική, τα ποσοστά εγκληματικότητας μειώθηκαν κατακόρυφα.
Σε μία Ελλάδα που έχει βιώσει τη μετανάστευση και τους διωγμούς στη χειρότερη της μορφή, ο σύγχρονος ρατσισμός αποτελεί στην καλύτερη περίπτωση άγνοια και επιλεκτική εθελοτυφλία και η έλλειψη επαρκούς μορφωτικού επιπέδου και ιστορικών γνώσεων έχει ως αποτέλεσμα την εξάπλωση του μίσους. Αλλωστε, μία χώρα που ξεχνάει την ιστορία της είναι καταδικασμένη να την ξαναζήσει.
Διαβάστε ολόκληρο το σχετικό άρθρο για την ελληνική μετανάστευση εδώ