Η διεξαγωγή του δημοψηφίσματος στις 5/7/2015 είχε ασφαλώς τεράστιο δημοσιονομικό και πολιτικό κόστος για τη χώρα μας.
Αξιωματούχοι της ΕΕ προσδιορίζουν το δημοσιονομικό κόστος στα 30 δις ευρώ και παρά τη σχετικότητα των εκτιμήσεών τους , είναι νομίζω αντιληπτό ότι ο λογαριασμός που ακολούθησε ήταν πολύ βαρύς. Απέναντι όμως στο κόστος αυτό το οποίο επαυξήθηκε από τον κλονισμό των σχέσεων εμπιστοσύνης ανάμεσα στη χώρα μας και τους σκληρούς εταίρους μας. υπάρχει και ένα "κέρδος" που μπορεί να κόστισε ακριβά, αλλά έχει κατά την άποψή μου λυτρωτική σημασία.
Αναφέρομαι στην συνειδητοποίηση της σκληρής ,ενδεχομένως ταπεινωτικής και πάντως ζοφερής πραγματικότητας, σε σχέση με την διαπραγματευτική δυνατότητα και αποτελεσματικότητα της ελληνικής πλευράς απέναντι στις συχνά στυγνές και παράλογες απαιτήσεις των δανειστών.
Σήμερα ένα σχεδόν μήνα μετά και αφού μεσολάβησαν η τραπεζική αργία ,οι έλεγχοι κεφαλαίων το δημοψήφισμα, η επώδυνη συμφωνία, και οι ψηφοφορίες στη Βουλή με τα παράδοξά τους, όλοι ξέρουν και οφείλουν να μην το ξεχάσουν ότι η Ευρώπη με τους σημερινούς συσχετισμούς της δεν είναι διατεθειμένη να μεταβάλει το πλαίσιο των δημοσιονομικών της κανόνων. Γνωρίζουν επίσης ότι το αδιαμφισβήτητο κόστος της Ευρώπης από ενδεχόμενο σπάσιμο της ευρωζώνης δεν είναι αρκετό και ικανό να την οδηγήσει σε παράκαμψη και υποχώρηση από τις επικρατούσες δημοσιονομικές της αρχές και το πλαίσιό της.
Ο Ευρωπαϊκός δρόμος λοιπόν είναι πολύ δύσκολος και για την ώρα μόνο ανηφορικός . Η χώρα έχει ανάγκη πολιτικές δυνάμεις που μπορούν και θέλουν να τον ανέβουν αλλά και πολίτες που αντιλαμβάνονται ότι η επιλογή τους να παραμείνει η χώρα στην ευρωζώνη δυστυχώς συνεπάγεται θυσίες και μεταρρυθμίσεις με σκληρό περιεχόμενο.
Η αλήθεια είναι βάση και προϋπόθεση για την ορθή λειτουργία της δημοκρατίας. Οι πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να χαράξουν τη στρατηγική τους με βάση το περιεχόμενό της και οι πολίτες να κρίνουν και να αποφασίσουν χωρίς να την αγνοούν. Μόνο έτσι η χώρα μας θα μπορέσει να οργανώσει την έξοδό της από την μέγγενη της κρίσης και να ξαναμπούν οι ζωές μας σε τροχιά κανονικότητας, ανάκαμψης και προκοπής.