Άκουσα με προσοχή την ομιλία του πρωθυπουργού κ Τσίπρα στην Βουλή τα μεσάνυχτα του Σαββάτου.
Αν επρόκειτο για έκθεση μαθητή του Γυμνασίου, έστω του Λυκείου, με ελεύθερο θέμα, ο βαθμός θα ήταν λίαν καλώς ή και άριστα. Αλλά ως λόγος πολιτικού ανδρός σε κρίσιμες στιγμές της χώρας, η ομιλία του κ. Τσίπρα ήταν άνευ αξίας.
Ο κ. πρωθυπουργός προσπάθησε να φορτώσει στις πλάτες των εταίρων την ανικανότητα της κυβέρνησής του να επιτύχει μια λογική συμφωνία και στην συνέχεια να μεταφέρει το κόστος της αποτυχίας του στις πλάτες του Ελληνικού λαού.
Ελλείψει επιχειρημάτων, ο κ Τσίπρας επικαλείται μονίμως την αξιοπρέπεια του Έλληνα και την εθνική του υπερηφάνεια. Και όχι μόνον αυτά. Δεν αφήνει τίποτα αναξιοποίητο από το λεξικό των συναισθηματικών όρων. Στην αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια προσθέτει την δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη, την δημοκρατία, τις Ευρωπαϊκές αξίες κτλ. Τελείωσε την ομιλία του, με γνήσιο παπανδρείκό στυλ υψώνοντας την φωνή του και βγάζοντας νικητήριες ιαχές ενώ οι βουλευτές του χειροκροτούσαν όπως ο Ρωμαϊκός όχλος τον μονομάχο.
Πολλά μπορούν να γραφούν για το πώς ο κ. Τσίπρας ως νέος Ανδρέας χειραγωγεί ή προσπαθεί να χειραγωγήσει το θυμικό των Ελλήνων. Σε κάθε ομιλία του, σε κάθε δύο προτάσεις, χρησιμοποιεί την λέξη αξιοπρέπεια. Τι καταλαβαίνει ο ακροατής του από την λέξη αυτή στο πλαίσιο των συμφραζομένων;
Είναι φανερό ότι για τον κ.Τσίπρα αξιοπρεπής είναι αυτός που δεν πληρώνει τα χρέη του και που αρνείται να τα πληρώσει. Δηλαδή, αξιοπρεπής ίσον μπαταχτσής. Και πως δικαιολογείται αυτό: Απλούστατα, το χρέος μας είναι τοκογλυφικό, απεχθές, επονείδιστο, μη νόμιμο. Αν θέλετε κι άλλους χαρακτηρισμούς για να στηρίξετε την αξιοπρέπεια του μπαταχτσή, το πλέον αρμόδιο πρόσωπο είναι η απίθανη πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων.
Βέβαια, κανείς από τους φωστήρες της κυβέρνησης δεν σκέφτεται την φυσική συνέχεια αυτής της λογικής. Ο πολίτης μπορεί να σκεφτεί ότι, απλούστατα, αφού οι ξένοι είναι τοκογλύφοι και το κράτος δεν τους πληρώνει, γιατί να πληρώσω εγώ τους δικούς μου ντόπιους δανειστές τοκογλύφους; Αυτό είναι το δίδαγμα της κυβερνητικής πολιτικής.
Για να καταλάβετε πως εννοεί ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του την αξιοπρέπεια θα σας διηγηθώ την εξής πραγματική εμπειρία. Στέκομαι στην γωνία Ασκληπιού και Σόλωνος περιμένοντας το Λεωφορείο. Με πλησιάζει ένας νεαρός, γύρω στα τριάντα, καλοχτενισμένος, με λευκό κοστούμι (ήταν καλοκαίρι) και με φουλάρι, και μου λέει με σοβαρότατο ύφος: «Μπορείτε, κύριε, να μου δώσετε δύο ευρώ:». Τα χάνω. Τον κοιτάζω έκπληκτος και με καθυστέρηση δευτερολέπτων του λέω: «Αν κρίνω από το ντύσιμό σου, μάλλον εσύ πρέπει να μου δώσεις δύο ευρώ». Γυρίζει , με κοιτάζει περιφρονητικά και ετοιμάζεται να φύγει με το κεφάλι ψηλά. Δεν ξέρω πως μου ήρθε και του λέω: « Καλά, δεν ντρέπεσαι να ζητιανεύεις ολόκληρος άνδρας:»
Η απάντηση του: «Εγώ κύριε δεν είμαι ζητιάνος, είμαι αξιοπρεπής».
Ιδού ο ορισμός της αξιοπρέπειας του κ. Τσίπρα.
Όταν πηγαίνεις στις Βρυξέλλες με την παλάμη ανοικτή, ξέχνα τα κηρύγματα. Κοίτα τα χάλια της χώρας για τα οποία οι πολιτικοί είναι υπεύθυνοι και προσγειώσου στην πραγματικότητα.
Και για να ολοκληρώσω τα περί αξιοπρέπειας: αξιοπρεπής δεν είναι ο αναξιόπιστος μπαταχτσής. Αξιοπρεπής είναι αυτός που αναγνωρίζει τα λάθη του, αναλαμβάνει την ευθύνη και προσπαθεί να τα διορθώσει.
Φυσικά, δεν περιμένω ούτε ο κ. Τσίπρας, ούτε ο αυτοθαυμαζόμενος κ. Βαρουφάκης να αναγνωρίσουν τα τραγικά λάθη τους. Οι μεγαλομανείς δεν αναγνωρίζουν λάθη, ούτε ενδιαφέρονται για τις κακές συνέπειες των πράξεών τους. Εν τω μεταξύ, οι πολίτες και ο εμπορικός κόσμος προσπαθεί να επιβιώσει με 60 ευρώ την ημέρα και με τις τράπεζες κλειστές.
Βέβαια, θα σκεφτεί κανείς, δεν πρόκειται περί λαθών. Η κυβέρνηση οδηγεί την χώρα εκεί που είχε αποφασίσει από την αρχή, δηλ. στην δραχμή.
Σε μερικές ημέρες θα ξέρουμε.
…………………………………………………………………………………………………
Ο κ. Θ. Π. Λιανός είναι ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών