Εδώ η χώρα βρίσκεται μισό βήμα πριν από την (επίσημη) χρεωκοπία, το capital control,το κλείσιμο των τραπεζών και το... γενικό χάος, και ο Αλέξης παίζει με τις λέξεις!
Σ' αυτήν την ανούσια και... ρετρό ομιλία του στην κοινοβουλευτική ομάδα των “συντρόφων” του, το μόνο νέο που μάθαμε είναι πως... “τώρα αρχίζει η πραγματική διαπραγμάτευση”! Και πέντε μήνες τώρα, τι κάναμε, παίζαμε τις κουμπάρες; Και με ποιανού τις κούκλες;
Ζήτησε την στήριξη του κόσμου (να πάμε αύριο, δηλαδή, στο Σύνταγμα να παίξουμε τους αγανακτισμένους;), κάλεσε σε εγρήγορση τους κυβερνητικούς βουλευτές, “δικαιολογήθηκε” για τα λάθη και τις αποτυχίες του, λέγοντας ότι “άλλο να παίρνεις την διακυβέρνηση, κι' άλλο να έχεις την εξουσία!” (ούτε που θέλω να σκεφθώ πώς αλλιώς μπορεί να “ερμηνευθεί” αυτό, και πως τυχόν θα επιδιώξει να... εξασφαλίσει την “εξουσία”...), και αναλώθηκε στο να απαριθμεί τα “επιτεύγματα” της πεντάμηνης διακυβέρνησης του: άνοιξε την ΕΡΤ, επαναπροσέλαβε τις... καθαρίστριες και τους σχολικούς φύλακες, ψήφισε τον νόμο για την ανθρωπιστική βοήθεια (;). Α, κατήργησε και το 5ευρω για την επίσκεψη στα νοσοκομεία! Το γεγονός ότι τα νοσοκομεία δεν έχουν γάζες και οινόπνευμα, γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό (αλλά έχει... καθαρίστριες το υπουργείο Οικονομικών!), δεν φαίνεται να τον πολυαπασχολεί. Τώρα, τον ενδιαφέρει η πραγματική διαπραγμάτευση, που “τώρα αρχίζει”...
Φυσικά και οι δανειστές εταίροι μας είναι κι' αυτοί ανάλγητοι και ιδεοληπτικοί. Ξέρουν πως η “συνταγή” τους είχε και έχει τρομακτικές παρενέργειες. Ξέρουν πως το χρέος μας είναι μη βιώσιμο και χρειάζεται ριζική αναδιάρθρωση για να έχει η χώρα μια σπίθα ελπίδας εξόδου από το τέλμα και ανάπτυξης. Και αρνούνται να δώσουν μια συγκεκριμένη διέξοδο, παρά το γεγονός ότι ο Τσίπρας τους “έδωσε” μέτρα (σκληρά, αντιλαϊκά, υφεσιακά...) πάνω από 5 δίσ. Αλλά, κι' αυτός τους έδωσε τα... λάθος μέτρα: δεν μειώνει το κράτος περιορίζοντας τις δαπάνες του, δεν κόβει εδώ και τώρα ΟΛΕΣ τις πρόωρες (προκλητικές...) συντάξεις σαν πρώτο βήμα επανεξέτασης εκ βάθρων του ασφαλιστικού. Απλά, δεν διανοείται ούτε προς στιγμήν να τα βάλει με τον “σιτευτό μόσχο” του πελατειακού συστήματος. Και προτιμάει και αυτός, όπως οι προκάτοχοί του, οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων, νίπτοντας τας χείρας του ότι “επιμένουν οι δανειστές”! Που τον διαψεύδουν επισήμως...
Ο Τσίπρας, δεν δείχνει να είναι κουτός. Ξέρει ότι η ρήξη και η έξοδος της χώρας από την ευρωζώνη (αρχικά...), θα θάψει οριστικά και την “αριστερή πρόταση” και προοπτική, και τον ίδιον προσωπικά. Κάποιοι, βεβαίως, έχουν αρχίσει να φοβούνται ότι ίσως ο ιδεοληπτικός αδιάλλακτος είναι κυρίως αυτός, και όχι οι Λαφαζανοστρατούληδες. Και αυτός εξ αρχής είχε κατά νου την μοναχική αριστερομοναχική τριτοκοσμική πορεία της χώρας, εκτός Ευρώπης. ΄Άλλοι, πάλι,επιμένουν (η μήπως απλώς... εύχονται;) ότι ο ίδιος έχει έρθει σε συμφωνία με τους δανειστές (την Μέρκελ, δηλαδή...), έδωσε ότι ήταν να δώσει και τώρα , σαφώς με κομμένα τα προεκλογικά του φτερά, περιμένει το “κάτι τις...” από αυτούς, αναφορικά με κάποιου είδους ρύθμιση του χρέους. Που είναι και η (μοναδική...) κόκκινη γραμμή του.
Το ζήτημα είναι αν αντιλαμβάνεται κανείς την διαφορά μεταξύ “διαπραγμάτευσης” και “τζόγου”-και με ποιανού “μάρκες” τζογάρεις. Μήπως ο πρωθυπουργός λέγοντας ότι “τώρα αρχίζει η διαπραγμάτευση”, στην πραγματικότητα εννοούσε πως “τώρα αρχίζει ο τζόγος”, έσπρωξε τα.. ρέστα του, και όλοι περιμένουμε κάθιδροι;