Με τον χρόνο να εξαντλείται δραματικά (όπως και τα χρήματα στα δημόσια ταμεία…), και με απολύτως σαφείς και μονοδρομικά δεδομένες τις κινήσεις που πρέπει να μελετήσουμε και να κάνουμε, η κυβέρνηση επιμένει να σπαταλά όσο δυναμισμό και φαντασία διαθέτουμε (ή πρέπει επειγόντως να επινοήσουμε )ως χώρα, σε παιδαριώδεις επικοινωνιακές λεπτομέρειες άνευ της παραμικρής ουσίας, φροντίζει να φορτίζει ακόμη πιο αρνητικά το κλίμα που έχει δημιουργηθεί στις σχέσεις μας με τους εταίρους δανειστές μας και όποιους λίγους φίλους σε θεσμικό αλλά και προσωπικό επίπεδο μας έχουν απομείνει, και… επιστρατεύει το συλλογικό θυμικό μας σε τραγικά, απάνθρωπα γεγονότα που συνέβησαν 70 χρόνια πρίν…
Χαρακτηριστικό της φυλής, η άγονη και θεοκρατικής αντίληψης προσκόλληση στο παρελθόν, επειδή προφανώς αδυνατούμε να κατανοήσουμε και να αποτιμήσουμε με ρεαλισμό το παρόν, και αισθανόμαστε φόβο και δέος στον σχεδιασμό του μέλλοντος. Και, δυστυχώς, τα πρώτα δείγματα γραφής της νέας «πρώτη φορά αριστεράς» κυβέρνησης δεν αφήνουν περιθώρια ελπίδας πως «κάτι θ’ αλλάξει» με πρωτοβουλία των «πάνω», ώστε να συνεγείρουν και τους «κάτω». Ετοιμάζονται (και μάλιστα με τροπολογία σε άσχετο νομοσχέδιο-όπως, και δικαίως, κατηγορούσαν μονίμως τους προηγούμενους!) να βάλλουν χέρι στα αποθεματικά των ταμείων για να πληρώσουν πιεστικές υποχρεώσεις, ομολογούν επισήμως ότι οι δανειστές τους είπαν να μην πληρώσουν μισθούς και συντάξεις λόγω ανύπαρκτης ρευστότητας, κι’ αυτοί… κάνουν αντίσταση, μη δεχόμενοι τα τεχνικά κλιμάκια της «θεσμόϊκας» στα γραφεία τους, συμβιβαζόμενοι για… ραντεβού στα κρυφά σε κάποιο δωμάτιο ξενοδοχείου! Σαν… παράνομο ζευγαράκι!
Κατάφεραν ακόμη και τον φίλα διακείμενο Γιούνκερ να πάρει αποστάσεις από τους τακτικισμούς της Ελλάδας, όπως και τον «σύντροφο» Ρέντσι , τον Γάλλο υπουργό Οικονομικών-ακόμη και τους…Podemos, που διακήρυξαν ότι «εμείς, δεν είμαστε σαν τους Έλληνες»! Για τα ηγετικά κυβερνητικά στελέχη (αλλά και τον Βαρουφάκη, που προωθεί το διεθνές image του με τσαχπινιές και φωτογραφίσεις αλά Τζορτζ Κλούνι!) μετράνε περισσότερο οι ισορροπίες με τις εσωκομματικές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ τις οποίες με τα αλλοπρόσαλλα καμώματά τους πάνε να υπνωτίσουν, παρά οι σοβαρές και υπεύθυνες (έστω σκληρές-αλλά με λογική βάση!) σχέσεις τους μ’ αυτούς που διαπραγματεύονται για τα σοβαρά και επείγοντα…
Πολιτεύονται ακόμη με τα ιδεοληπτικά αντανακλαστικά (10ετιών…) και την μακάρια ανευθυνότητα της αντιπολίτευσης στα οποία έχουν γαλουχηθεί και αισθάνονται ασφαλείς. Με την απόλυτη πεποίθηση ότι αυτοί και μόνοι αυτοί έχουν το… μονοπώλιο του δίκιου και της μόνης αλήθειας. Μαζί με τους «ελληναράδες» του ψεκασμένου Καμμένου, που πριν βάλει φωτιά στο… Κούγκι, θέλει (αντιγράφοντας την χούντα) να εισάγει μαθήματα εθνικοφροσύνης και «ορθής ιστορίας» στα σχολεία και το στράτευμα!
Άλλη παλαβομάρα κι’ αυτή! «Αντίβαρο» (και ερασιτεχνικός συμψηφισμός;) στο χρέος μας, οι γερμανικές αποζημιώσεις και το κατοχικό χρέος της ναζιστικής Γερμανίας, 70 χρόνια μετά την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, σε μια συναισθηματική κίνηση ενεργοποίησης του αδιαμφισβήτητου εθνικού δίκιου της Ελλάδας, για την δημιουργία και στοχοποίηση ενός «εχθρού», με τον οποίον συνεργαζόμαστε (και του στείλαμε εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες, λίγο μετά τον πόλεμο…) στο πλαίσιο μιας (σε απόπειρα…) ενωμένης Ευρώπης, που υποτίθεται ότι φιλοδόξησε να αφήσει πίσω της τα φαντάσματα του παρελθόντος! Μόνο οι φοβικοί και οι ιδεοληπτικοί, νοιώθουν την ανάγκη κάθε φορά να… φτιάχνουν «εχθρούς»!
Φυσικά και έχει δίκιο η Ελλάδα, σε ανθρωπιστικό, συναισθηματικό, ακόμη και οικονομικό επίπεδο στο συγκεκριμένο θέμα. Που θα μπορούσε να το έχει διεκδικήσει τα τελευταία 70 χρόνια. Και δεν το έπραξε. Αλλά είναι τώρα η πρόσφορη στιγμή (και ο Μανόλης Γλέζος παραδέχθηκε όψιμα πως δεν είναι…) να το θέσουμε, την ώρα που διαπραγματευόμαστε με μια γερμανοκρατούμενη Ευρώπη; Θα μπορούσαμε να το επισείουμε και να το θυμίζουμε διαρκώς αυτό το δίκιο μας ενεργοποιώντας ηθικά διλήμματα σε διεθνές επίπεδο, που κάποια στιγμή θα γυρνούσε υπέρ μας. Αλλά όχι συνειρμικά να το συνδέουμε με τις σημερινές δύσκολες διαπραγματεύσεις και να… απειλούμε δια στόματος υπουργούν Δικαιοσύνης(!) την δήμευση του Ινστιτούτου Γκαίτε! Ναι, από όλες τις εν Ελλάδι γερμανικές ιδιοκτησίες, εμείς οι «αριστεροί» επιλέξαμε να στοχοποιήσουμε τον Γκαίτε, με ότι συμβολίζει! Ο Βενιζέλος (ο Ελευθέριος, φυσικά…) συνιστούσε στους διπλωμάτες του στις διαπραγματεύσεις τους με τους ξένους να μιλάνε για «εθνικά συμφέροντα» και όχι «εθνικά δίκαια», γιατί οι διεθνείς συνομιλητές, μόνο συμφέροντα κατανοούν και σέβονται…
Είναι απορίας άξιο, γιατί οι «πρώτοι φορά αριστεροί» κυβερνώντες μας, επιλέγουν να ανοίξουν ταυτόχρονα τόσα πολλά μέτωπα, όταν αποδεικνύονται ανέτοιμοι και ανεπαρκείς ν’ αντιμετωπίσουν έστω και ένα μόνο, το κεντρικό, αφού δείχνουν ανήμποροι να εναρμονίσουν τις προεκλογικές ρητορείες τους με την διαχείριση της χώρας και τις ανάγκες της. Μήπως τα ανοίγουν όλα, για να μην μπορεί τελικά κάποιος να τους καταλογίσει ότι απέτυχαν στο κεντρικό; Που το είχα… σίγουρο;