Να άλλη μια πρωτιά, με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ: καταργήθηκε η συνταγματική πρόνοια για τις προγραμματικές δηλώσεις του νεοαναλαμβάνοντος πρωθυπουργού!
Επί της ουσίας, τουλάχιστον… Γιατί, τι απομένει να εξαγγείλει για το τι σκοπεύει να κάνει και πώς θα πολιτευθεί, που να μην το έχουν ήδη ανακοινώσει (κάποιοι, πριν καλά-καλά ορκιστούν!), υπουργοί, αναπληρωτές και υφυπουργοί (του «επαναστατικού» ολιγομελούς σχήματος των…41 ατόμων!) του, ή δεν το έχει διαμηνύσει ο ίδιος;
Οι καθαρίστριες επαναπροσλαμβάνονται, όσοι έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα γυρίζουν στις δουλειές τους, αυξήθηκε ο κατώτατος μισθός, οι ιδιωτικοποιήσεις σταματούν (και τα έσοδα, εξ αυτών, που έχουν εγγραφεί στον προϋπολογισμό;), η ΔΕΗ επανακρατικοποιείται (και σεληνιάζεται ο Φωτόπουλος…), η νομοθετημένη περικοπή των επικουρικών συντάξεων ακυρώνεται (μπορεί , βέβαια, να μην πληρωθούν τον Μάρτιο και οι κανονικές συντάξεις, όπως είπε ο νέος Γενικός Γραμματέας, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα…), αποκαθίστανται οι μισθοί των ένστολων και τα επιδόματά τους, ακόμη και οι…. αιώνιοι φοιτητές «επιστρέφουν» στα πανεπιστήμια, ως μέτρο αποκατάστασης των λαϊκών αιτημάτων(;), όπως δήλωσε ο… Τσε Κουράκης!
Ο Σούλτς, με διπλωματικό τρόπο μας υπενθύμισε το βάρος μας, τον Ντάϊζενμπλουμ το «χαστουκίσαμε» δημοσίως, τον Σόϊμπλε που μας προειδοποίησε απερίφραστα και απειλητικά, «του δείξαμε εμείς!»- κι’ όλα αυτά μέσα σε 112 ώρες από το κλείσιμο της κάλπης! Και πριν ο κ. Τσίπρας αναγνώσει τυπικά το κυβερνητικό του πρόγραμμα…
Κάθε καλοπροαίρετος άνθρωπος, σε μια νέα κυβέρνηση δίνει χρόνο και περίοδο προσαρμογής στην πραγματικότητα! Το θέμα είναι, πως ο ίδια ο πρωθυπουργός… δεν θέλει κανέναν χρόνο, και μαζί με τους αδέξιους (και δεξιούς…) υπουργούς του, σπεύδει να μας δείξει «ποιος αλήθεια είν’ αυτός και που πάει…»- και πού μας πάει κι’ εμάς! Αλλά, για να λέμε του στραβού το δίκιο, ο Τσίπρας και οι κυρίαρχες φυλές του ΣΥΡΙΖΑ, ότι κάνουν με τόση σπουδή και «σιγουριά», το είχαν προαναγγείλει. Και είναι απόλυτα συνεπείς με το προεκλογικό πρόγραμμα που διεκδίκησαν και κέρδισαν τις εκλογές. Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι… του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δικό «μας», όσων τουλάχιστον τον ψήφισαν ποντάροντας πως θ’ αποδειχθεί…. ψεύτης!. Και είναι πολλοί όλοι αυτοί, ίσως και οι περισσότεροι- οι υπόλοιποι, τον ψήφισαν ελπίζοντας στην… ρεβάνς του τρίτου γύρου και την κατάληψη των θερινών ανακτόρων. Και παραμένουν, ετσιθελικά, ρομαντικοί αυτόχειρες. Οι άλλοι, ας πρόσεχαν… Γιατί, τι να την κάνεις την «συνέπεια», όταν σε σκιάζει;
Μια εκλογική νίκη, είναι σχετικά εύκολη (και με τους αντιπάλους που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ, ευκολότερη..)-το δύσκολο, πολύπλοκο και απαιτητικό, είναι την εκλογική νίκη να την μεταλλάξεις σε πολιτική. Που δεν θα ικανοποιεί τους «δικούς σου», αλλά την κοινωνία και την χώρα συνολικά. Η παραμονή στην Ευρώπη και το ευρώ (όσο προβληματικά κι’ αν είναι τούτη την ώρα και τα δύο…), είναι η πρώτη προϋπόθεση επιβίωσης της Ελλάδος, και φυτώριο ελπίδας πως μπορείς να δώσεις με αξιώσεις την μάχη σου για ένα καλύτερο, δημοκρατικότερο, κοινωνικότερο ευρωπαϊκό περιβάλλον αλληλεγγύης και συνεργασίας. Για να δρέψεις και τους καρπούς, όταν ωριμάσουν.
(Δεν είναι τυχαίο το ότι την κατάρρευση του ελληνικού Χρηματιστηρίου στις πρώτες «επαναστατικές» εξαγγελίες (ήθελε η… πρωτάρα να κρυφτεί, αλλά η χαρά δεν την άφηνε!), κάθε άλλο παρά ακολούθησαν τα ξένα χρηματιστήρια και οι αγορές. Που αδιαφόρησαν παγερά, δείγμα πως σε μεγάλο βαθμό μας έχουν ξεγράψει, και αρνούνται να μάθουν… πεντοζάλη, όσο κι’ αν βαράνε οι λύρες και τα νταούλια…).
Η δεύτερη προϋπόθεση, είναι τα πρώρα δείγματα γραφής και αποφασιστικότητας να γίνουν όχι στα «πιασάρικα» και φιλολαϊκά, αλλά στα μεγάλα, σοβαρά και δομικά: πάταξη της φοροδιαφυγής (υποτίθεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δυό χρόνια προετοιμάζει το πλαίσιο), λειτουργικό θεσμικό πλαίσιο για την πάταξη της διαφθοράς, εκ βάθρων αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης, ουσιαστική αναβάθμιση του συστήματος απονομής δικαιοσύνης, ουσιαστικό και αποτελεσματικό δίχτυ κοινωνικής προστασίας. Όχι μόνο να … ξηλώνεις τα κάγκελα έξω από την Βουλή (την επικροτούμε, πάντως, ως συμβολική κίνηση) και να «αποκαθιστάς» τους αιώνιους φοιτητές…
Το σημαντικό δεν είναι να τους δώσουμε εμείς χρόνο. Είναι να καταλάβουν οι ίδιοι χωρίς λαϊκισμούς και ιδεοληψίες, πως δεν έχουν χρόνο…