Παρακολουθώντας κανείς τις δημοσκοπήσεις, ιδίως αυτές μετά τις ευρωεκλογές, παρατηρεί μια συνεχώς αυξανόμενη ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ που δεν προκύπτει ως απότοκος κάποιας μεγάλης και σημαδιακής υποτροπής της... παραδοσιακής ανικανότητας της κυβέρνησης.
Με δεδομένο ότι οι δημοσκόποι διαπιστώνουν ότι οι στρεφόμενοι προς το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν το πράττουν λόγω εμπιστοσύνης στο πρόγραμμά του, αλλά περισσότερο ως έκφραση-απόδειξη της απογοήτευσης και της οργής του κόσμου στις επιδόσεις της κυβέρνησης, εύλογο είναι να διαπορεί ο μελετητής των δημοσκοπήσεων που οφείλεται αυτή η με συνέπεια καταγραφόμενη πύκνωση των τάξεων των “υποστηρικτών” του ΣΥΡΙΖΑ.
Η συνεχής διάψευση των προσδοκιών υλοποίησης μέρους έστω των “αισιόδοξων” κυβερνητικών διακηρύξεων, οι αλλεπάλληλες παλινωδίες και τα λάθη στην εφαρμογή αποφασισμένων (και προβληθέντων ως “φιλολαϊκών”...) μέτρων, η δυσκολία συνεννόησης και συλλειτουργίας υπουργών ακόμη και του ιδίου κόμματος, είναι σίγουρα επαρκείς εξηγήσεις. Το “κερασάκι”, όμως αποτέλεσε ο πανικός των συγκυβερνώντων μετά τις ευρωεκλογές, ο α(κατα)νόητος ανασχηματισμός που έγινε άρπα-κόλλα, και κυρίως η διακριτή αλλαγή στάσεως των δανειστών και εταίρων μας έναντι της κυβέρνησης. Κάτι σαν να άρχισαν να την αφήνουν στην μοίρα της...
Με δεδομένο ότι η κυβέρνηση είχε καθυστερήσει... υστερόβουλα στην υλοποίηση των διαρθρωτικών αλλαγών στις οποίες είχε ήδη συμφωνήσει, ο ανασχηματισμός αποτέλεσε πολύ εύγλωττο μήνυμα προς τους ξένους: αντί να προωθηθούν στην διακυβέρνηση άτομα ικανά και αποφασισμένα για επίσπευση των εκσυγχρονιστικών δομικών αλλαγών (που για κάθε κανονικό κράτος θα έπρεπε να έχουν υπάρξει...20 χρόνια πριν το ξέσπασμα της κρίσης!), αδιαφορώντας για το όποιο μικροκομματικό κόστος, επελέγησαν πρόσωπα της λαϊκίστικης πτέρυγας, και μάλιστα με... κριτήρια ενίσχυσης των δύσκολων εκλογικών περιφερειών, εν όψει της μεγάλης πιθανότητας πρόωρης προσφυγής στις κάλπες.
Τις δημοσκοπήσεις, τις μελετούν και τις αναλύουν φυσικά και οι ξένες κυβερνήσεις. Που μπορεί να είχαν αφήσει να εννοηθεί πως “κάτι θα κάνουν” για να βοηθήσουν το συγκυβερνών σχήμα, ώστε να μην έρθουν αντιμέτωπες με τον απρόβλεπτο και χωρίς σαφή στόχευση ΣΥΡΙΖΑ, (χωρίς όμως να το πού ξεκάθαρα στον κ. Σαμαρά...), υπό την προϋπόθεση πάντα πως η Ελλάδα θα υλοποιούσε τις δεσμεύσεις της. Ο ανασχηματισμός (με τα γνωστά επισυμβάντα κωμικά του), και οι σπασμωδικές διακηρύξεις του πρωθυπουργού περί “εξόδου από τα μνημόνια”, εξωπετάγματος του ΔΝΤ, και εισόδου στις αγορές (μετεκλογική γραμμή “επίθεσης” του κ. Σαμαρά, στον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίον και...υπερακόντισε!), είχαν τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα-και την περισυλλογή των δανειστών και ευρωπαϊκών κυβερνήσεων ως προς το “με ποιόν να πάνε και ποιόν ν' αφήσουν...”.
Θα μπορούσαν οι ξένοι να δώσουν “κάτι” στην κυβέρνηση. Κάποια ανοχή σε χρονοδιαγράμματα, κάποια ευελιξία σε προαπαιτούμενα και εναρμονίσεις. Το πιθανότερο όμως, μελετώντας και τις δημοσκοπήσεις, είναι να σκέφθηκαν πως αν “δώσουν” κάτι στον Σαμαρά (που όλα δείχνουν πως φεύγει...), αυτό το “κάτι”, ιδίως σ' ότι έχει να κάνει με την διαπραγμάτευση για το χρέος, θα το θεωρούσε ως... βάση για τις δικές του απαιτήσεις ο Τσίπρας. Που όλα δείχνουν να έρχεται. Έστω και ως “επιλογή” καταψήφισης των νυν από το εκλογικό σώμα, που (μάλλον επιπόλαια...) κρίνει ότι “εδώ που έφθασε, δεν έχει να χάσει άλλα...”.
Καλά, και δεν ρισκάρουν οι ξένες κυβερνήσεις, αν υποτεθεί ότι κινούνται μ' αυτό το σκεπτικό; Από οικονομικής απόψεως (μήπως χάσουν τα δανεικά που έδωσαν), έχουν καλυφθεί πλέον. Και το μέλλον της ευρωζώνης, σε πιθανή έξοδο της Ελλάδος, είναι κατά πολύ πιο διασφαλισμένο, απ' ότι ήταν το 2010. Αλλά και αργότερα...
Έτσι, αυτό που θα κληθούν να διαχειρισθούν οι δανειστές εταίροι μας, αν τελικά προκύψει, υπό οποιοδήποτε σχήμα, κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, είναι είτε ένα νέο... Αντρέα Παπανδρέου (χωρίς τις ικανότητες και την άνεση χειρισμών του μακαρίτη) που δεν θα τους δημιουργήσει αξεπέραστα προβλήματα, είτε ένα μετεκλογικό... αυθεντικό κινηματικό ΣΥΡΙΖΑ, με τον οποίον θα κάνουν τους λογαριασμούς τους το συντομότερο δυνατόν...
Για να συνεχισθεί η ζωή.