Μεγάλος ντόρος και διαμάχη για τα περιβόητα 19 “προαπαιτούμενα”, που θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί πριν μας αξιολογήσει η τρόικα , προκειμένου ν' αρχίσει η διαπραγμάτευση για την διαχείριση του χρέους μας. Θα τα ψηφίσει η όχι η κυβερνητική κοινοβουλευτική πλειοψηφία (όσα προϋποθέτουν μέτρα που θα πρέπει να αποφασισθούν...), αναλαμβάνοντας και το σχετικό πολιτικό κόστος, και μάλιστα μέσα σε μόλις...25 μέρες, μέχρι τις 8 Δεκεμβρίου, που λήγει η προθεσμία εν όψει, μάλιστα, της σχεδόν βεβαιότητας των πρόωρων εκλογών;
Ας αφήσουμε κατά μέρος το γεγονός ότι για τα προαπαιτούμενα αυτά, έχει ΗΔΗ δεσμευθεί η ελληνική κυβέρνηση-δεν είναι κάτι που τώρα στα ξαφνικά “έσκασε”-, και ας παραβλέψουμε το ότι όντως κάποια από τα προαπαιτούμενα αυτά (τα...προσυμφωνηθέντα!) είναι δυσβάστακτα για την σκληρά δοκιμαζόμενη κοινωνία. Να μείνουμε, όμως, σε ένα τουλάχιστον εξ αυτών, που θα έπρεπε να έχει αποφασισθεί και υλοποιηθεί στην διάρκεια των... δεκαετιών που προηγήθηκαν της κρίσης. Στις έρμες “καλές εποχές”, που υπήρχαν και άνετα περιθώρια...
Το συγκεκριμένο προαπαιτούμενο,(και για να υπάρξει αναπτυξιακή προοπτική...) είναι ο εκσυγχρονισμός του φορολογικού συστήματος και η αναδιάρθρωση της φορολογικής διοίκησης. Το πρόβλημα, ως πυρήνας της εγκληματικής φοροδιαφυγής στην χώρα μας και την μόνιμη δραματική έλλειψη στα δημόσια έσοδα, όχι μόνο έχει διαπιστωθεί από την δεκαετία του '80, αλλά έχει αναδειχθεί ως η βασικότερη ίσως παράμετρος της κρίσης που βιώνουμε τα 5 τελευταία χρόνια. Γι' αυτό και το συγκεκριμένο “προαπαιτούμενο”, ως... αυτονόητο, ήταν από ταν πρώτα που πίεζαν να υλοποιηθεί οι δανειστές μας από την πρώτη μέρα των μνημονίων!
Δεν βαριέστε. Όλο και το... τραβάγαμε από αξιολόγηση σε αξιολόγηση, με τους κυβερνώντες μας (διακομματικά, ακόμη και...”οικουμενικά”!) να επιλέγουν αντί να τα βάλλουν με τους “πελάτες” τους και να συγκρουσθούν, να υπερφορολογούν και να στύβουν σαν λεμονόκουπες τους... συνήθεις “ηλίθιους”, μισθωτούς και συνταξιούχους. Μέχρι να τους φθάσουν στο αδιέξοδο να μην μπορούν πλέον να πληρώνουν (τα αποδεικνύει η πορεία των φορολογικών εσόδων) παρά τις απίθανες κυρώσεις που αντιμετωπίζουν...
Η ίδια η τρόικα, έχει κατ' επανάληψη διαμηνύσει, ότι δεν αποτελεί δικιά της “εντολή” οι περικοπές μισθών συντάξεων και οι ανεκδιήγητες “εισφορές αλληλεγγύης” που που από έκτακτες προήχθησαν σε μόνιμες. Το μόνο για το οποίο πίεζαν, είναι η αύξηση των εσόδων μέσω της πάταξης της φοροδιαφυγής και η μείωση των ελλειμμάτων. Οι κυβερνώντες, φυσικά, κάθε φορά επέμεναν ότι τα υπερβολικά μέτρα που έπλητταν τους “δουλοπάροικους” και άφηναν (περίπου...) ανέγγιχτους τους “έχοντες και κατέχοντες”, δεν ήταν δική τους επιλογή αλλά επιταγή της τρόικας...
Και είναι ν' απορείς: αν μ' όλον αυτό τον ασφυκτικό έλεγχο και τις πιέσεις για το συγκεκριμένο αυτονόητο “προαπαιτούμενο”από τρόικα αλλά και ξένους ηγέτες (με πρώτη και καλύτερη την ...απεχθή Μέρκελ), δεν σταθήκαμε άξιοι (και αποφασισμένοι) να το ικανοποιήσουμε τα τελευταία χρόνια της “ξενοκρατίας”, πως στην ευχή (η... στο διάολο!) θα το εξασφαλίσουμε τώρα που
“βγαίνουμε από τα μνημόνια” και γινόμαστε “κανονικό κράτος”;
Θα πείτε: ψάχνεις ψύλλους στ' άχυρα! Εδώ πολύ πιο απλά κι' εύκολα πράγματα ,και άνευ κόστους, οικονομικού και πολιτικού, δεν στάθηκαν ικανοί να κάνουν, όπως λ.χ. την υπεσχημένη μετατροπή της πολύπαθης και βεβαρημένης ΕΡΤ σε.... BBC ( θυμάστε τον ανεκδιήγητο Κεδίκογλου και των σχετικών “ειδικών καθηκόντων” υφυπουργό Παντελή Καψή;) μετά το άτσαλο και ασχεδίαστο κλείσιμό της , το τέρας -αλλά για κάποιους... χρυσόμαλλο- της φοροδιαφυγής και της καθιέρωσης ενός δίκαιου και αποτελεσματικού φορολογικού συστήματος θα κατάφερναν;