Κερδίσαμε χρόνο-ξέρουμε... τι να τον κάνουμε;

Ωραία, λοιπόν, με στρόγγυλες ωραιοποιήσεις και την συνδρομή της δημιουργικής λογιστικής, αγοράσαμε χρόνο. Κι' εμείς, και η Ευρώπη- η Γερμανία κυρίως,, δηλαδή. 'Άντε τώρα να δούμε...τι θα τον κάνουμε – εμείς κυρίως, δηλαδή. Γιατί, Ευρώπη και Γερμανία έχουν (ακόμη...) κάποια μεγαλύτερα περιθώρια για δεύτερες σκέψεις και κινήσεις, “διορθωτικές” επανεκτιμήσεις. Εμείς, δεν έχουμε...

Δεν έχει και τόση μεγάλη σημασία αν το χρέος μας θα είναι το...2020 στο 124,5% του ΑΕΠ μας. Έτσι κι' αλλιώς, αυτός ο πολυσυζητημένος “στόχος” αυθαίρετα τέθηκε (επειδή στο 120% είναι το χρέος της Ιταλίας, που συμφέρει την ευρωζώνη να αξιολογείται “βιώσιμο”, για ευνόητους λόγους...) και μάλιστα από αναξιόπιστους τεχνοκράτες. Που αποδείχθηκαν τελείως ανίκανοι να κάνουν στοιχειωδώς επιτυχείς προβλέψεις για την Ελλάδα (χρέος, έλλειμμα, επιστροφή στις αγορές, ανάπτυξη κ.λ.π.) για βάθος...διετίας! Με ποια εχέγγυα, άραγε, ορίζουν στόχους και όρια για 10 χρόνια από σήμερα;

Αυτό που έχει σημασία, είναι αν αυτός ο (πανάκριβος, με νέα δάνεια που εκ των πραγμάτων επιβαρύνουν μακροπρόθεσμα το χρέος) χρόνος μπορεί ν' αξιοποιηθεί θετικά, παραγωγικά από το εγχώριο σύστημα. Και εννοούμε όλες τις...συνιστώσες του: πολιτικές, επιχειρηματικές, συνδικαλιστικές,τη δημόσια διοίκηση, την κοινωνία εν τέλει, που οφείλουν με ταχύτατους ρυθμούς να ισοφαρίσουν λάθη, παραλείψεις, ολιγωρίες δεκαετιών. Για ν' αρχίσουμε να παράγουμε, να ικανοποιούμε μέρος των αναγκών μας, να εξάγουμε περισσότερο, να εισάγουμε λιγότερο,μ' άλλα λόγια να κάνουμε κάθε χρόνο το νοικοκυρεμένο κουμάντο μας. Να μας μένει “κάτι” ως κέρδος , το “πρωτογενές πλεόνασμα” που λένε οι ειδικοί, μέρος του οποίου θα δίνουμε για επενδύσεις και ανάπτυξη, και με το υπόλοιπο θα ξοφλάμε τα χρέη μας. Γιατί, σε τελευταία ανάλυση, η ουσία του προβλήματος μας δεν είναι τα δανεικά που έχουμε πάρει, αλλά το ότι μάθαμε να ζούμε μ' αυτά χωρίς να παράγουμε, και... αντιστεκόμαστε στο να ξεμάθουμε! Σκεφθείτε: και να μας χαρίσουν με τρόπο μαγικό όλο μας το χρέος, από την επομένη κι' όλας για να ζήσουμε την καθημερινότητά μας(αυτή την μίζερη και πετσοκομμένη, έστω!) θα πρέπει να...αρχίσουμε να ξαναδανειζόμαστε. Ότι “βγάζουμε”, δεν μας φθάνει...

Φυσικά και εδώ που φθάσαμε ένας (βίαιος και εξαντλητικός...) δομικός δημοσιονομικός εκσυγχρονισμός είναι αναπόφευκτα αναγκαίος. Τούς καλύτερους καιρούς, είχαμε τις ευκαιρίες μας, και τις σπαταλήσαμε με κύρια ευθύνη του κομματικο-πολιτικού συστήματος. Οι όποιες θυσίες, όμως, (κι' εδώ δεν μιλάμε για απλές θυσίες, μιλάμε για μάτωμα της κοινωνίας) είναι αμφίβολο αν θ' αποδώσουν, αν δεν αλλάξουμε, εξ' ίσου βίαια, το δομικό θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας του κράτους, ώστε να μπορέσουμε να κινηθούμε παραγωγικά και κατά το δυνατόν ανταγωνιστικά. Οι “αισιόδοξες” προβλέψεις και διαβεβαιώσεις του κ. Στουρνάρα, ανιαρή επανάληψη αντίστοιχων διαψευσμένων των προκατόχων του τα τρία τελευταία χρόνια,και τα...ενθαρρυντικά πρωθυπουργικά μηνύματα στο facebook, θ' αποδειχθούν κενά περιεχομένου και θα καταλήξουν μονοδρομικά σε νέα μέτρα (που ήδη έχουν προβλεφθεί στο μνημόνιο 3, και δη με αυτόματες διαδικασίες...), που θα φέρουν νέες μειώσεις εισοδημάτων, επέκταση της ύφεσης και πάει λέγοντας.

Αν εννοούν αυτά που λένε οι σημερινοί κυβερνώντες, οφείλουν τα λόγια να τα κάνουν πράξη, σε χρόνο μηδέν!Μόνο η έκφραση της βούλησης και της αποφασιστικότητας για “ρήξεις και τομές”, δεν αρκεί. Απαιτείται άμεσα σχεδιασμός νέου κρατικού μηχανισμού, ευέλικτης και αποτελεσματικής δημόσιας διοίκησης που θα εφαρμόσει τα όποια “κεντρικά σχέδια”, ταχύρυθμης Δικαιοσύνης που θα επιλύει διαφορές και αμφισβητήσεις μέσα σε μήνες και όχι...10ετίες. Φοροελεγκτικός και φοροεισπρακτικός μηχανισμός που θα εφαρμόζει ένα δίκαιο και αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα (αν κάποια στιγμή θεσπισθεί...), αυστηρότατο θεσμικό πλαίσιο πάταξης της διαφθοράς. Αυτά λείπουν και αυτά είναι πού σε μεγάλο βαθμό αποθαρρύνουν και τις επενδύσεις, ντόπιες και ξένες, και την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας.

Ακούμε 12 χρόνια για κτηματολόγιο (η Τουρκία διαθέτει εδώ και... 2 αιώνες!) και κτηματολόγιο δεν βλέπουμε-παρά το γεγονός ότι φάγαμε σκανδαλωδώς τις κοινοτικές επιδοτήσεις γι' αυτόν τον σκοπό! Ακόμη πολεμάμε να κάνουμε πράξη την ηλεκτρονική συνταγογράφηση, την χρήση γενόσημων φαρμάκων, κινήσεις που θα μας εξοικονομούσαν ετησίως δισεκατομμύρια που κόβουμε από τους συνταξιούχους. Έκοψαν το επίδομα τέκνων από την μια, κι' από την άλλη... συντηρούν το κανάλι της Βουλής (ας το ενσωματώσουν στην ΕΡΤ) που κοστίζει αναιτίως κοντά στα 5 εκατομμύρια τον χρόνο. Τα επαγγέλματα “άνοιξαν”... ερμητικά κλειστά-κι' επιβαρύνουν δραματικά την επιζητούμενη ανταγωνιστικότητα. Και ο κατάλογος των “εκκρεμοτήτων” είναι ατέλειωτος.

Αγοράσαμε πανάκριβα χρόνο. 'Έχουμε σχέδιο να... τον κάνουμε κάτι, η θα τον σπαταλήσουμε κι' αυτόν όπως και τα δάνεια, που εξακολουθούν να σωρεύονται και αναπόδραστα θα φέρουν και νέα μέτρα, και νέα ύφεση και νέα απόγνωση; Γιατί το μεγάλο διακύβευμα, δεν είναι αν το 2020 το χρέος θα είναι βιώσιμο, αλλά αν θα παραμείνει... βιώσιμη η κοινωνία τα επόμενα λίγα χρόνια...