Όταν ο κ. Βενιζέλος συμμετείχε ως πανίσχυρος αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Παπαδήμου, κατηγορούσε σε καθημερινή βάση τον Αντώνη Σαμαρά και τη Νέα Δημοκρατία ότι λειτουργούσαν ως συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση και αντιπολιτευόμενη συμπολίτευση.
Πιθανόν και να είχε δίκιο σε ορισμένες περιπτώσεις ο κ. Βενιζέλος και γι αυτό καλύτερα από τον καθένα όφειλε να γνωρίζει ότι μια τέτοια τακτική κάθε άλλο παρά βοηθάει την πορεία μιας πολυκομματικής κυβέρνησης.
Η απόφαση του λοιπόν να δώσει το πράσινο φως για να εκδοθεί μια ανακοίνωση όπως η χθεσινή του ΠΑΣΟΚ η οποία στρεφόταν ανοικτά εναντίον του πρωθυπουργού, είναι, το λιγότερο, απαράδεκτη.
Ο κ. Βενιζέλος επιτέθηκε ευθέως εναντίον του κυβερνητικού εταίρου του κ. Σαμαρά και τον κατηγόρησε για αναντιστοιχία προεκλογικών λόγων με μετεκλογικά έργα. Η φρασεολογία μάλιστα που επέλεξε να χρησιμοποιήσει το ΠΑΣΟΚ στην ανακοίνωση του, πολύ λίγο διέφερε από την αντίστοιχη του κ. Τσίπρα στην παρουσία του στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προφανέστατα αγχωμένος από την ασταμάτητη δημοσκοπική κατρακύλα του κόμματος του που εμφανίζεται να υπολείπεται σε ποσοστά ακόμα και της Χρυσης Αυγής, δεν διστάζει να βάλει μπουρλότο στην κυβέρνηση σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή. Αποδεικνύεται αφερέγγυος κυβερνητικός εταίρος που φάσκει και αντιφάσκει ανάλογα με τις ανάγκες της στιγμής. Δείχνει ότι περισσότερο τον ενδιαφέρει η προσωπική του πορεία και πολύ λιγότερο η κυβερνητική σταθερότητα. Αλλάζει θέσεις σαν τα πουκάμισα, ανάλογα με τις συγκυρίες.
Γελιέται αν νομίζει πώς η τακτική του αυτή δεν γίνεται αντιληπτή από τον κόσμο. Αυτοϊκανοποιείται ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επιτιθέμενος σαν τον Δον Κιχώτη σε ανεμόμυλους.
Το δυστύχημα γι αυτόν είναι πώς δεν θα βρει τον πιστό Σαντζο Πάντζα να τον μαζέψει μετά από την απονενοημένη πορεία του.
Το δυστύχημα για τη χώρα θα είναι αν η τακτική του αυτή μας οδηγήσει σε περιπέτειες από τις οποίες δεν θα υπάρχει γυρισμός...