O κ. Λουκάς Παπαδήμος επισκέπτεται σήμερα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και ουσιαστικά ολοκληρώνει τον κύκλο του στην πρωθυπουργία, σε μια περίοδο κρίσιμη και πολυτάραχη που θα την ακολουθήσει μια ενδεχομένως ακόμα κρισιμότερη και πιο ταραγμένη εποχή.
Ο κ. Παπαδήμος στην δήλωση αμέσως μετά την συνάντηση του με τον κ. Παπούλια ουσιαστικά θα μας αποχαιρετίσει μια και για το μήνα που ακολουθεί μέχρι τις εκλογές θα είναι ένας υπηρεσιακός πρωθυπουργός.
Υπάρχουν βεβαίως ορισμένοι που εκτιμούν, ότι το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μάιου ίσως υποχρεώσει τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου να χρειαστούν και πάλι την συνδρομή του κ. Παπαδήμου για να μην πέσει η χώρα στην παρατεταμένη ακυβερνησία.
Το ερώτημα είναι το πεντάμηνο της διακυβέρνησης Παπαδήμου με την στήριξη ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και ΛΑΟΣ , δικαιώνει όλους όσοι ισχυρίζονται ότι μια επιλογή αυτου του τύπου μπορεί να αποτελέσει λύση μετά την εκλογική αναμέτρηση του Μαΐου.
Προσωπικά εκτιμώ ότι όλα όσα βιώσαμε τους μήνες αυτούς, με τις κόντρες υπουργών μέσα στα υπουργικά συμβούλια, τις καταθέσεις και αποσύρσεις νομοσχεδίων, τις αντιπαραθέσεις κορυφαίων στελεχών της κυβέρνησης και τις τεράστιες δυσκολίες σε ψηφοφορίες που οδήγησαν σε δεκάδες διαγραφές και ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών, οδηγούν στο αντίθετο συμπέρασμα.
Η χώρα για να μπορέσει να πορευτει στις δυσκολίες που έρχονται απαιτεί σταθερότητα την οποία πολύ δύσκολα μπορεί να πετύχει μια κυβέρνηση ανάλογη με αυτήν του κυρίου Παπαδήμου. Αυτό δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι πρέπει να είναι μια μονοκομματική κυβέρνηση. Το αντίθετο ίσως.
Ακόμα κι αν με κάποιο τρόπο επιτευχθεί αυτοδυναμία - πιθανότητα που δείχνει απειροελάχιστη- ο πρωθυπουργός της επόμενης κυβέρνησης πρέπει να αναζητήσει διαύλους επικοινωνίας και με άλλες πολιτικές δυνάμεις. Να επιδιώξει την συνεννόηση και την συνεργασία , όμως όχι σε συνθήκες πολιτικής ομηρίας.
Αλλά και στην πιθανότερη περίπτωση της μη αυτοδυναμίας, το πρόσωπο που θα αναλάβει την πρωθυπουργία δεν μπορεί παρά να είναι πολιτικό. Και μάλιστα πολιτικός που να έχει μόλις περάσει από την διαδικασία της κρίσης των πολιτών στην κάλπη και που σε αυτούς θα δώσει λόγο όταν ξαναφτάσει η ώρα των εκλογών.
Καλοί οι τεχνοκράτες, οι μάνατζερ και οι καθηγητές αλλά, δυστυχώς, δεν λογοδοτούν πουθενά για τις αποφάσεις τους. Κι αυτό μόνο καλό δεν είναι για μας...