Η απόφαση το κ. Θεόδωρου Πάγκαλου να μην πολιτευθεί στις επόμενες εκλογές ήταν, λίγο ως πολύ, αναμενόμενη. Άλλωστε ο τρόπος που ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κινήθηκε ένα μεγάλο διάστημα από τις εκλογές του 2009 και μετά, οδηγούσε στο λογικό συμπέρασμα ότι δύσκολα θα μπορούσε να ξαναθέσει τον εαυτό του στην κρίση των πολιτών.
Ενδεχομένως απελευθερωμένος από το άγχος της διαδικασίας επανεκλογής ο κ. Πάγκαλος ενόχλησε αλλά και... (παρ)ενοχλήθηκε πολύ. Έκανε δηλώσεις που προκάλεσαν θύελλα αντιδράσεων και πρόσβαλαν ένα μεγάλο κομμάτι των Ελλήνων. Ταυτόχρονα όμως βρήκαν και υποστηρικτές που έλεγαν ότι ο Πάγκαλος απλώς τολμάει να πει όσα δεν τολμούν όλοι οι άλλοι.
Δέχθηκε φραστικές επιθέσεις από φοιτητές σε ομιλίες που έκανε στην Ελλάδα και το εξωτερικό μέχρι κι από πελάτες εστιατορίων στα οποία σύχναζε. Επιθέσεις που όμως κάθε άλλο παρά έδειξαν ότι τον πτοούσαν. Ο κ. Πάγκαλος όσο κι αν διαφωνεί κανείς μαζί του έδειξε αρκετές φορές ότι είναι ένας πολιτικός με γωνίες. Από την εποχή που αποκαλούσε την Γερμανία «γίγαντα με μυαλό νάνου» (ζητώντας όμως στη συνέχεια συγγνώμη), μέχρι το «μαζί τα φάγαμε» το οποίο, θέλει δεν θέλει, θα μείνει στην ιστορία ως το τσιτάτο της πολιτικής του ζωής.
Ακριβώς λοιπόν επειδή υπερηφανεύεται ότι είναι ένας πολιτικός που δεν μασάει τα λόγια του , ο τρόπος που επέλεξε να ανακοινώσει την απόφαση του να μην είναι ξανά υποψήφιος βουλευτής, δεν ήταν εκείνος που θα περίμενε κάποιος από μια πληθωρική προσωπικότητα όπως αυτός.
«Δεν θα δώσω καν τη δυνατότητα στο λαό να με ψηφίσει» είπε στην ΝΕΤ το πρωί του Σαββάτου. Και συνέχισε: «Είμαι 74 ετών, έχω 32 χρόνια στο Κοινοβούλιο και θεωρώ ότι κάποτε αυτή η δυνατότητα ανταλλαγής μεταξύ ενός ατόμου και του λαού λήγει και πρέπει να αποφασίσεις εσύ να την λήξεις γιατί ο κόσμος μπορεί να σε ψηφίζει από συνήθεια».
Νομίζω ότι αυτή τη φορά ο τολμηρός συνήθως κ. Πάγκαλος δεν είπε την αλήθεια. Και ποια είναι αυτή; Ότι στην πραγματικότητα, δεν θέλει να δώσει την δυνατότητα στον λαό... να μην τον ψηφίσει. Και αποσύρεται αυτοβούλως, πριν τον αποσύρουν εκείνοι που επί 30 χρόνια τον ψήφιζαν. Έστω κι από συνήθεια...