Κυριακάτικο ξύπνημα, δυστυχώς όχι με την ομώνυμη ταινία με Χορν-Λαμπέτη, αλλά με Mega και Μιχάλη Χρυσοχοϊδη. Αρχικά, αγουροξυπνημένος γαρ, νόμισα ότι είναι πρωταπριλιά όταν είδα στα sites τι ακριβώς είχε πει για την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και τον Γιώργο Παπανδρέου. Μόλις είδα το σχετικό βίντεο, έπεσα σε ακόμη μεγαλύτερο σοκ. Τι έχουμε λοιπόν; Έναν υπουργό των κυβερνήσεων Παπανδρέου, να λέει ότι αυτή η κυβέρνηση οδήγησε τη χώρα σε φτώχια, σε διάλυση του κρατικού μηχανισμού και σε εθνική αναξιοπρέπεια. Και ότι ο Παπανδρέου ούτε σε αποικία δεν θα ήταν υποψήφιος ξανά. Αφήνω κατά μέρος την προφανή ανακολουθία: Αφού οδηγηθήκαμε σε εθνική ταπείνωση, προφανώς έχουμε καταστεί «αποικία» των δανειστών μας, άρα πλεονασμός η φράση για το δικαίωμα επανεκλογής Παπανδρέου. Στέκομαι στην ουσία: Όλα αυτά τα λέει ο κ. Χρυσοχοίδης, όχι ένας παραιτηθείς βουλευτής λόγω μνημονίου όπως ο Βασίλης Οικονόμου, η Σοφία Σακοράφα, ο Γιάννης Δημαράς ή ο Βαγγέλης Παπαχρήστος. Ο κ. Χρυσοχοίδης υπήρξε υπουργός επί δύο συναπτά έτη, στον κρίσιμο τομέα της Ανάπτυξης, επί του οποίου δεν έχει να συνεισφέρει ως απολογισμό απολύτως τίποτα. Και όχι μόνο διεσώθη σε δύο ανασχηματισμούς, αλλά επιβραβεύτηκε κιόλας διατηρώντας τον θώκο του. Όταν όλοι αναγνώριζαν ως κρίσιμο στοιχείο για την έξοδο από την κρίση την ανάπτυξη, ο ίδιος ήταν απών. Ήταν απολύτως και συνειδητά παρών όμως, όταν στήριζε με τις αποφάσεις του και την ψήφο του, το Μνημόνιο 1, το Μεσοπρόθεσμο, το δημοψήφισμα, τη νέα δανειακή σύμβαση. Τώρα προς τι η εκ των υστέρων κριτική και μάλιστα εξ αριστερών;
Είναι προφανές, ότι ο επίδοξος δελφίνος έκανε μια πολιτική κίνηση: Βλέπει αφ' ενός ότι «δεν τον παίζει κανείς» εσωκομματικά και θέλει να κάνει αισθητή την παρουσία του, ώστε να επανεκλεγεί ψηλά στην Β' Αθηνών. Διαπιστώνει επίσης ότι το ΠΑΣΟΚ καταρρέει και θέλει να διαχωρίσει τη θέση του, φιλοδοξώντας να «τσιμπήσει» δυσαρεστημένους. Κατανοητά στο εσωκομματικό παίγνιο όλα αυτά. Αλλά πλέον ο κόσμος δεν τρώει κουτόχορτο. Δεν θα διαχωρίσει έναν κορυφαίο υπουργό, απολύτως συνυπεύθυνο για όσα συνέβησαν, από κανέναν άλλον. Δεν μπορεί ο υπουργός που προπαγάνδιζε περί της αναγκαιότητας των μέτρων και του εθνικού καθήκοντος να βγαίνει τιμητής, της κυβέρνησης που υπηρέτησε πιστά.
Είναι τουλάχιστον υποκριτικό να εμφανίζεται ως εκφραστής ενός «αριστερού» κι «εθνικά υπερήφανου» ΠΑΣΟΚ ένας συνδιαμορφωτής μιας πολιτικής. Αφού θέλει καθαρές κουβέντες ο κ. Χρυσοχοίδης, ας απαντήσει: Πότε έλεγε αλήθεια; Όταν στήριζε την ανάγκη εφαρμογής αυτής της πολιτικής ή τώρα που ως Επιμηθεύς την κατακεραυνώνει;
Και επιπλέον, αφού αναγνωρίζει και ο ίδιος ευθύνες στη στάση του, στην ανοχή του, γιατί δεν υπέβαλε την παραίτηση του; Έγκαιρα, τίμια και καθαρά. Όλα τα άλλα είναι φληναφήματα και φτηνά πολιτικάντικα σώου. Όπως έλεγε και ο ίδιος μερικές μέρες πριν «σε ώρες κρίσιμες ένα μετράει. Η σωτηρία της πατρίδας και όχι η κομματική μικροψυχία. Αυτά είναι συμπτώματα μιας πολιτικής που έχει πεθάνει».