«Θα σας κάνω και σχολεία!»- «μα, δεν έχουμε παιδιά...»- «θα σας κάνω και παιδιά...»!!!
Από καλαμπούρι στιγματισμού του κλασσικού μικροκομματισμού, την εποχή των...Μαυρογυαλούρων, επανέρχεται ως επίσημη κυβερνητική τακτική την εποχή της...προοδευτικής “πρώτη φορά αριστεράς”, μ' αφορμή τον εκλογικό νόμο και την συνταγματική αναθεώρηση. Και διακύβευμα, την πάση θυσία και με κάθε κόστος για την χώρα παραμονή του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Έστω και ως... τριταγωνιστής, ακόμη και ως “κουτάλα” για ανακάτεμα και... “μεγάλη αναταραχή”.
Για να δελεάσει κόμματα (υποδαυλίζοντας ίντριγκες και αρχηγικές φιλοδοξίες...) και υπό αναμόχλευση ιδεολογικοπολιτικούς χώρους, ανεξάρτητους βουλευτές και ντεσπεράντος του σημερινού πολιτικού σκηνικού, ο κ. Τσίπρας κάθε μέρα-και ανάλογα με τις βολιδοσκοπήσεις ως προς το εάν και κατά πόσο συγκεντρώνει τους επιθυμητούς 200 “πρόθυμους” βουλευτές- μηχανεύεται εκδοχές και παραλλαγές της “απλής αναλογικής” που έχει εξαγγείλει ότι θα καθιερώσει με τον εκλογικό νόμο που ετοιμάζει.
Με “απλή και άδολη” (όπως είναι παραδοσιακά ο στόχος της ελληνικής Αριστεράς), δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο περίπτωση η χώρα να εξασφαλίσει βιώσιμη κυβέρνηση. Αυτό το κατάλαβε ακόμη και...ο ίδιος ο Τσίπρας, που τάχθηκε υπέρ της κατάργησης του “μπόνους” των εδρών στο πρώτο κόμμα (για να μην τους πάρει η ΝΔ...), αλλά αρχικά δήλωσε ότι θα διατηρηθεί το όριο εισόδου στην Βουλή του 3%. Για να μην καταλήξει η Βουλή... πανηγυριώτικο τσίρκο με 10-15 κόμματα, και η χώρα ακυβέρνητη πολιτεία.
Το ΚΚΕ, όμως, δεν ψηφίζει “απλή” με διατήρηση του 3%. Ο Λεβέντης, τα... ρητά του οποίου, κατά αποκάλυψη του ιδίου, μαζεύει ως κόρη οφθαλμού ο πρωθυπουργός, θα ψηφίσει ότι φέρει ο Τσίπρας με την ελπίδα κάποιας “οικουμενικής” ώστε να... καταστεί “ρυθμιστής”. Η Χρυσή Αυγή, (οι ψήφοι της οποίας είναι “ευπρόσδεκτες” κατά την ετυμηγορία Βούτση...) θα αποφασίσει τελικά ποια γραμμή θα κρατήσει, σταθμίζοντας τι θα προκαλέσει το μεγαλύτερο μπάχαλο στην δημοκρατία. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, κάνει... κατ' ιδίαν παζάρια με τους ανεξάρτητους βουλευτές (ότι δηλαδή κατήγγειλε ως “διαφθορά και συναλλαγή” κατά την διαδικασία εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας στα τέλη του '14...) για να υφαρπάξει την ψήφο τους. Με τον Νικολόπουλο, τα κατάφερε. Ναι, τον ίδιο Νικολόπουλο (των ΑΝΕΛ, τότε...) τον οποίον όταν πρότεινε ο Καμμένος για υπουργοποίηση, ο Τσίπρας τον έκοψε λέγοντας “όποιον άλλον θέλεις, όχι αυτόν...”.
Αντίθετοι με το όριο του 3%, είναι αρκετοί παπανδρεϊκοί ( και ο ίδιος ο Γιωργάκης...) που ονειρεύονται με κάποιο 1,κάτι % να μπουν στην Βουλή και να κάνουν ζημιά στο ΠΑΣΟΚ (η “Δημοκρατική Συμπαράταξη” μας τελείωσε με τον Θεοχαρόπουλο να δίνει λευκή εντολή σ' ότι “αναλογικό” προτείνει ο Τσίπρας), αλλά κατά πως φαίνεται και ο... συγκυβερνήτης Καμμένος των ΑΝΕΛ! Ο οποίος (και δικαίως...) φοβάται ότι με το 3% στις όποτε γίνουν εκλογές θα κοιτάει με... τα κιάλια “την Βουλή που χάνει”! Υπέρ της “απλής και άδολης”, κατά του 3% και... γαία πυρί μειχθήτω και οι περισσότεροι κομμουνίζοντες των “53”. Τα γραδάρει όλα αυτά ο πρωθυπουργός. Και με τον νου εστιασμένο στον στόχο των 200, παλινωδεί και... κάνει τα κουμάντα του!
Από το Μαξίμου, διοχετεύονται πληροφορίες ότι “υπάρχουν σκέψεις” το όριο του 3% να καταργηθεί τελικά, ή να χαμηλώσει σημαντικά-κάπου γύρω στο 1%! Να στριμωχθεί το ΚΚΕ, να ποτιστεί η διχόνοια και οι μωροφιλοδοξίες στο ΠΑΣΟΚ, ου μην αλλά και στο Ποτάμι. Από το οποίο αποχώρησε ο κ. Θεοχάρης, έκανε δικό του κόμμα και ελπίζει...
Οι σχεδιασμοί του κ. Τσίπρα εναντίον της ΝΔ, είναι πιο δύσκολοι και απαιτητικοί, εκ των πραγμάτων. Αλλά υπάρχουν. Η “ιδέα” για καταφυγή σε δημοψήφισμα προκειμένου ν' αποφασίσει ο λαός αν θέλει η εκλογή του με “αναβαθμισμένο ρόλο” Προέδρου Δημοκρατίας να γίνεται απ' ευθείας από αυτόν, και η καλλιεργούμενη περιρρέουσα αύρα, για τους συντηρητικούς νεοδημοκράτες, ότι με την σκέψη αυτή ο Τσίπρας έχει κατά νου τον Κώστα Καραμανλή, είναι βέβαιο ότι αποσκοπεί σε κάποιου είδους “αναταραχή” στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης...
Με την οποία, ο τζόγος είναι πιο δύσκολος και αυξημένου ρίσκου. Αλλά, ο τζογαδόρος κ. Τσίπρας, προφανώς θα σκέφτεται “ρίξε την ζαριά, και ποτέ δεν ξέρεις...”
Μ' αυτά ασχολείται το πολιτικό προσωπικό της... “χώρας περιορισμένης ευθύνης” που λέγεται Ελλάδα, την ώρα που η οικονομία αποσαθρώνεται, οι επιχειρήσεις κλείνουν η μια μετά την άλλη, οι φόροι (που δεν πρόκειται να εισπραχθούν...) αυξάνουν με τρελούς ρυθμούς, ο “κόφτης” σε μισθούς και συντάξεις επέρχεται, η ανεργία σκαρφαλώνει, η Ευρώπη σείεται συθέμελα, οι παγκόσμιες ισορροπίες διαταράσσονται.
Και ημείς, άδομεν...