"SMART σας έκλεψαν κι' εσάς;", με ρώτησε ανθυπομειδιώντας ο αξιωματικός υπηρεσίας του παραρτήματος Ασφαλείας της Αγίας Παρασκευής, με το που μπήκα στο γραφείο του λέγοντας ότι θέλω να δηλώσω κλοπή αυτοκινήτου. "Μάλιστα..." απάντησα σαστισμένος για τις μαντικές ικανότητες του νεαρού αστυνομικού, που έσπευσε να με πληροφορήσει πως "δεν ήμουν ο μόνος..." (λες κι' αυτό θα μείωνε την οργή και την απογοήτευσή μου...) αφού τις δυό τελευταίες εβδομάδες μόνο είχαν κλαπεί στην ίδια περιοχή 12 "σμαρτάκια". Μου εξήγησε, μάλιστα, πως τα συγκεκριμένα (πανέξυπνα, βολικά, οικονομικά,αξιόπιστα, ευκολοπαρκάριστα, με τέλη κυκλοφορίας μόνο 50 ευρώ τον χρόνο) αυτοκίνητα είναι η... χαρά του κλέφτη, αφού όχι μόνο ανοίγουν στο πι και φι χωρίς να χτυπήσει ο συναγερμός τους, αλλά διαλύονται και πανεύκολα για να πουληθούν ως ανταλλακτικά...
"Δηλαδή, ρώτησα ηλιθίως, να μην ελπίζω πως θα βρεθεί;" "Ήδη, κύριέ μου, το έχουν διαλύσει ή ταξιδεύει με κάποιο φορτηγό για το εξωτερικό..." η απάντηση, πριν περάσουμε στα τυπικά της δήλωσης κλοπής. Το είχε παρκάρει η γυναίκα μου το προηγούμενο βράδυ έξω από το σπίτι, και το πρωί που κατεβήκαμε να το πάρουμε είχε... πετάξει! Δήλωση στην ασφαλιστική εταιρία, δήλωση κλοπής στην αστυνομία και τώρα.... αναμονή 90 ημερών, για να με αποζημιώσει (πάντα λιγότερο από την αγοραστική του αξία...) η ασφάλεια, αφού προηγουμένως πάρω άλλη βεβαίωση από την αστυνομία πως το αυτοκίνητο μου δεν βρέθηκε.
Ήταν η δεύτερη φορά που χτύπησαν το smartάκι μας- την προηγούμενη, το προλάβαμε την τελευταία στιγμή όταν πήγε να το πάρει ο γιος μας και είδε... κάποιον μέσα! Έβαλε τις φωνές και ο κλέφτης εξαφανίσθηκε... μπουχός! Το είχαμε καταγγείλει στην αστυνομία, εκεί πάλι μας είχαν ενημερώσει πως "ανοίγουν πανεύκολα, με την βοήθεια... μισής μπάλας του τένις" για να ξαφρίσουν ότι υπάρχει μέσα. Προχθές, εμπλούτισα τις... γνώσεις μου, μαθαίνοντας πως ο κλέφτης που δεν θέλει να αρπάξει ότι υπάρχει μέσα αλλά σκοπεύει να το... πάρει σαν κύριος και να φύγει, αρκεί να κόψει μια "πλεξούδα" καλωδίων που υπάρχει στην χαραμάδα της μισής πόρτας του (υποτυπώδους...) πορτμπαγκάζ, ξεκλειδώνει αμέσως, μπαίνεις, μ' ένα πασπαρτού κλειδί το βάζεις μπροστά και... από δω πάνε κι' οι άλλοι!
Και σαν να μην έφθανε η κλοπή, είχα φροντίσει ο... ηλίθιος πριν λίγες ημέρες να του κάνω γενικό σέρβις, του είχα αλλάξει λάστιχα και αμορτισέρ, του είχα βάλει καινούρια μπαταρία! Το είχα ετοιμάσει στην πένα για τον καλό μου κλέφτη!
"Καλά βρε άνθρωπε, SMART και το άφηνες έξω; Δεν βλέπεις εγώ; Παρκάρω έξω... την Μερσεντές και εξασφαλίζω το σμαρτάκι στο γκαράζ! Ποιος να κλέψει την... καρούτα, πως να την πουλήσει και ποιος να την αγοράσει;" με... επέπληξε συγκάτοικος στην πολυκατοικία που έμαθε την περιπέτειά μου". Σωστό κι' αυτό... Στα "μεγάλα", μπορεί να πληρώνεις ένα σκασμό ευρώ σε τέλη κυκλοφορίας, ασφάλεια και φόρο πολυτελείας (αν είναι ηλικίας κάτω των 10 ετών...), καταναλώνεις (όποτε το κινείς, πλέον...) περισσότερη βενζίνη, αλλά τουλάχιστον έχεις ήσυχο το κεφάλι σου πως δεν πρόκειται να στο κλέψει κανείς. Και δύσκολο (δυσκολότερο, πάντως...) είναι και η αγορά, ακόμη και η βαλκανική όπου καταλήγουν πολλά από τα κλεμμένα,, έχει αρχίσει κι' αυτή και προτιμά "μικρά" και οικονομικά. Γενικευμένη κρίση, γαρ...
Τώρα, περιμένω να περάσουν οι 90 μέρες, να εισπράξω ότι είναι να εισπράξω από την ασφάλεια και να αγοράσω ένα καλό μεταχειρισμένο μεσαίο αυτοκίνητο να κάνω την δουλειά μου. Δεν είμαι πλούσιος για να... αντέχω να ξαν' αγοράσω μικρό και οικονομικό SMART- εκτός κι' αν βρω τρόπο να... το ανεβάζω στο μπαλκόνι μου. Για σιγουριά...