Στην αυλή της ταβέρνας του χωριού, οι παρέες λιγότερες από τα προηγούμενα καλοκαίρια. Και τα τραπέζια με λιγότερες, πιό οικονομικές παραγγελίες.«Έχει έρθει κόσμος, αλλά δεν βγαίνει όσο παληά. Τρώει τα βράδια στο σπίτι. Μετράει και το πεντάευρω...» αποφαίνεται η φίλη ταβερνιάρισα, αδιάψευστη...στατιστικολόγος και «δημοσκόπος» του όμορφου ορεινού αρκαδικού χωριού.
Και οι κουβέντες αλλιώτικες.Λιγότερα τα συνήθη χωριάτικα κουτσομπολιά και οι καλοπροαίρετες «κακίες» μεταξύ των ντόπιων μόνιμων κατοίκων και των «πρωτευουσιάνων» που ήρθαν στο χωριό για φθηνές διακοπές στα πατρικά και τα εξοχικά που χτίστηκαν στα χρόνια της ανεμελιάς και του εύκολου χρήματος. Πρυτανεύουν η ανησυχία για το αύριο και η αγωνία για το αν η κρίση έπιασε πάτο, η μας περιμένουν και χειρότερα. «Τα παιδιά» που πασχίζουν να βρούν κάποια δουλειά, οι διαρκώς μειούμενες συντάξεις και μισθοί, οι νέοι και... ανδρομικοί φόροι και χαράτσια ( αυξήθηκε στα 5 ευρώ το τετραγωνικό αυτό της ΔΕΗ για τα καλύβια του χωριού!), τα φάρμακα που λείπουν και η αυξημένη συμμετοχή για την απόκτησή τους, κυριαρχούν στις συζητήσεις. Σκυθρωπιάζουν τα πρόσωπα, πυροδοτούν την οργή, πολλαπλασιάζουν τα αδιέξοδα...
Η Ελλάδα αναστενάζει κάτω από το καλοκαιρινό φεγγάρι που γιομίζει για να τιμήσει και τον φετεινό Αύγουστο με τις δυό πανσέληνούς του. Η Ελλάδα που θέλει να υποδυθεί την ξέγνοιαστη στο αποκορύφωμα της θερινής ραστώνης, μα δεν τα καταφέρνει. Σ'ένα μήνα φεύγει το καλοκαίρι και ο επερχόμενος φθινοπωρινός Σεπτέμβρης φοβίζει, τρομοκρατεί, ως πρελούδιο ενός σκοτεινοιύ και ψυχοπλακωτικού τελευταίου δημοσιονομικού τρίμηνου που κανείς-ούτε βέβαια και η κυβέρνηση- δεν μπορεί να προβλέψει πως θα βγεί. Μέχρι το τέλος του έτους, θα πρέπει να έχουν εισπραχθεί ακόμη 28,1 δισ ευρώ από φόρους για να πιαστούν οι «στόχοι», από τα οποία τα 10 δισ θα καταβληθούν από τα νοικοκυριά, μισθωτούς και συνταξιούχους που ήδη δεινοπαθούν, αδυνατούν, έχουν «στεγνώσει» πλήρως. Πως θα συντελεσθεί... το «θαύμα»;
Και η τρόικα καραδοκεί, απειλεί με πρόσθετα μέτρα. Όχι μονάχα αν δεν εισπραχθούν (παρά... του μη έχοντος-γιατι για τους έχοντες και φοροδιαφεύγοντες «έχει ο Θεός...» και το σύστημα!) οι φόροι, αλλά και αν δεν έχουν απολυθεί (με τα ενδιάμεσα στάδια της... κινητικότητας και διαθεσιμότητας) άλλοι 12.500 υπάλληλοι του δημοσίου, επιπλέον των 8.000 που θα πρέπει να έχουν «ρυθμισθεί» μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου! Αυτόν τον... τετραγωνισμό του κύκλου, πως θα τον καταφέρει και θα τον αντέξει το πολιτικό σύστημα, με μια κοινωνία που έχει ήδη ξεπεράσει τα όριά της, έτοιμη να εκραγεί (το φυτίλι έχει ήδη ανάψει) και δανειστές που ναί μεν «κατανοούν» και αναγνωρίζουν τις θυσίες της, αλλά πιέζουν για περισσότερες, εν ονόματι μιας «συνταγής» πανηγυρικά αναγνωρισμένης ως λάθος; Και πως είναι δυνατόν να γίνουν... μαζεμένα και άγαρμπα μέσα σε 4 μήνες (είσπραξη σωρευμένων φόρων και «εξορθολογισμός» του δημοσίου) όσα μπορούσαν αλλά δεν τολμήθηκε από το κράτος να γίνουν σταδιακά και προγραμματισμένα, με λιγότερους κραδασμούς, τα 4 τελευταία χρόνια;
Παρά τις ανεδαφικές «αισιοδοξίες» και τα success stories της κυβέρνησης, το ενδεχόμενο «ξαφνικού θανάτου» και πρόωρης προσφυγής στις κάλπες (είναι δυνατόν στο διηνεκές η δημοκρατία μας να λειτουργεί με... προεδρικά διατάγματα για να μην προκληθούν ανταρσίες βουλευτών;) είναι πολύ πιό πιθανό απ' όσο οι συγκυβερνώντες δημόσια παραδέχονται. Και οι ζυμώσεις που γίνονται στα κόμματα για αλλαγή του εκλογικού νόμου, για το δικαίωμα και παροχή του μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα μόνο υπό την προϋπόθεση ότι με τις 50 αυτές έδρες θα εξασφαλίζει αυτοδυναμία, αλιώς να μοιράζονται αναλογικά σ' όλα τα κόμματα που θα μπούν στη Βουλή, πείθουν περί του λόγου το αληθές...
Και από τις ενδεχόμενες πρόωρες εκλογές, θα προκύψει άραγε λύση βιώσιμη , λειτουργική και με προοπτική; Η μήπως κάποιο εφιαλτικό τερατούργημα φρανκενσταϊνικού τύπου που θα μας παρασύρει στην άβυσσο; Ας κάνουν μια βόλτα στα καφενεία και τις ταβέρνες ανά την Ελλάδα οι αρμόδιοι, ας αφουγκρασθούν την βουή του πλήθους κι' ας συνέλθουν και αναπροσαρμόσουν την πολιτεία τους ανάλογα οι «υπεύθυνοι»!