Σε ολόκληρη την Ευρώπη ένα από τα βασικά θέματα που συζητούνται εν όψει ευρωεκλογών είναι το ενδεχόμενο ενίσχυσης της Ακροδεξιάς.
Στην Ελλάδα το πρόβλημα φαίνεται δημοσκοπικά μικρότερο σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, παρά ταύτα η συζήτηση γύρω από την Ακροδεξιά καταλαμβάνει υπερβολικά μεγάλο μέρος στην προεκλογική ατζέντα, γεγονός που θα πρέπει να μας απασχολήσει σοβαρά. Είτε με γροθιές στη Βουλή, είτε με ατυχείς δηλώσεις υποψηφίων ή πρώην υπουργών, είτε με αλληλοκατηγορίες για το ποιος είναι πιο ανεκτικός έναντι της Ακροδεξιάς, είτε χαϊδεύοντας τα αφτιά των ακροδεξιών ψηφοφόρων, είτε κλείνοντας τους το μάτι κάθε φορά που θεωρούνται εκλογικά «χρήσιμοι».
Αυτό που έχει πετύχει η Ακροδεξιά σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες είναι να θέτει τα κοινωνικά ζητήματα με τρόπο επιθετικό, λαϊκίστικο και δημαγωγικό, φέρνοντας σε δύσκολη θέση τα συστημικά κόμματα, τα οποία επιδιώκουν να πείσουν τους ψηφοφόρους για ευαίσθητα θέματα με ορθολογικό τρόπο. Μεταναστευτικό, κοινωνική ανισότητα, εθνικισμός είναι ανάμεσα σε αυτά που τρέφουν την Ακροδεξιά.
Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Καθ´ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης η Ακροδεξιά ουδέποτε κατάφερε να διαδραματίσει κάποιο ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Μόνο στην περίοδο της κρίσης είδαμε την πιο απεχθή μορφή της να καταγράφει μεγάλα ποσοστά με την εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής η οποία ενδύθηκε μανδύα πολιτικού κόμματος και εισήλθε στην ελληνική Βουλή και στην Ευρωβουλή.
Μετά το τέλος της Χρυσής Αυγής, της οποίας ο ηγετικός πυρήνας είναι στη φυλακή, δεν υπήρξε μέχρι σήμερα πολιτικός φορέας της Άκρας Δεξιάς στην Ελλάδα ο οποίος να κατέγραψε κάποια ιδιαίτερη δυναμική. Βεβαίως, θα ήταν άδικο και αντιδεοντολογικό να ταυτίσει κανείς το νεοναζιστικό μόρφωμα - εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής και των διαδόχων της, που σύμφωνα με την ετυμηγορία του Αρείου Πάγου, έχουν πραγματικό αρχηγό τον έγκλειστο Κασιδιάρη, με τα άλλα κόμματα που κινούνται στο χώρο της Άκρας Δεξιάς. Αν το κάνει αυτό, το μόνο που επιτυγχάνει μέσω της ισοπέδωσης είναι η ενίσχυση της Ακροδεξιάς στο σύνολό της.
Με δεδομένο, όμως, ότι τα θέματα που τρέφουν τα Ακροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη, ενώ είναι υπαρκτά και στη χώρα μας, δεν φαίνεται να τα ενισχύουν ακόμη ιδιαίτερα στην Ελλάδα, καλό θα ήταν να δουν όλες οι παρατάξεις - Κεντροδεξιά, Κεντροαριστερά, Αριστερά - πώς θα τα αντιμετωπίσουν, προκειμένου να μην αφήσουν χώρο στην ελληνική Ακροδεξιά - η οποία προς το παρόν είναι πολυδιασπασμένη - να τα εκμεταλλευτεί. Μεταναστευτικό, κοινωνικές ανισότητες, εθνικά θέματα και η εθνική μας ταυτότητα είναι η ατζέντα της Ακροδεξιάς που δεν αφορά μόνο τους δικούς της ψηφοφόρους αλλά όλους, είτε ψηφίζουν είτε δεν ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα. Αντί να τσακώνονται τα κόμματα εάν και ποιος διεκδικεί στις ευρωεκλογές τους ψηφοφόρους των Σπαρτιατών, είναι πολύ πιο παραγωγικό να απομονώσουν το λαϊκισμό και τη δημαγωγία της Ακροδεξιάς με ρεαλιστικές πολιτικές θέσεις που θα φανούν πειστικές στο εκλογικό σώμα για τα κρίσιμα θέματα που απασχολούν τους πολίτες. Δεν μπορείς να πολεμήσεις τον ακροδεξιό λαϊκισμό όταν τον μιμείσαι και απλώς του δίνεις ρητορικά άλλο ιδεολογικό πρόσημο. Έτσι τον τρέφεις και τον ενισχύεις, δεν τον πολεμάς.
Σημαντικό ρόλο, όμως, στην απομόνωση της Ακροδεξιάς, μπορεί να διαδραματίσει και η Εκκλησία και οφείλει να το πράξει, γιατί οι αρχές που πρεσβεύει και υπηρετεί δεν συνάδουν με το ακροδεξιό κήρυγμα μίσους και κοινωνικού διχασμού. Επειδή πλησιάζουμε στην Μεγάλη Εβδομάδα και στο Πάσχα, είναι κρίσιμο να αντιληφθούν άπαντες ότι το δικαίωμα στην πίστη και την τήρηση της Ορθόδοξης παράδοσης δεν μπορεί να έχει χρώμα, ούτε να γίνεται αντικείμενο μικροκομματικής εκμετάλλευσης. Από κανέναν και για κανένα λόγο.